به گزارش خبرنگار فانا، پیمان عشقی در ارائه خود با موضوع ” تجربه ایران در زمینه استفاده از پلاسمای افراد بهبود یافته از COVID-19 برای درمان بیماران مبتلا به این بیماری” با اشاره به اینکه مطالعات انجام شده روی محصولات پلاسمای افراد بهبود یافته (CBP) در جریان پاندمی آنفلوآنزای اسپانیایی در بین سال‌های 1918 تا 1920 نشان داد که این محصولات ممکن است در درمان این بیماری اثربخش باشند و برای نخستین بار پلاسمای افراد بهبود یافته به عنوان درمانی بالقوه برای تعدادی از عفونت‌های ویروسی شناسایی شد، گفت: در ده‌های اخیر نیز اثربخشی احتمالی این درمان برای مدیریت سرخک، آنفلوآنزا، آبله، تب هموراژیک آرژانتین، عفونت‌های سیتالومگاویروس، پاروویروس بی19 و اخیرا مرس، آنفلوآنزای مرغی H1N1 و H5N1 و ویروس‌های عفونت‌های فوق حاد تنفسی ادعا شده است
وی افزود: نتیجه بررسی‌ها در سال 2015 اثربخشی CP و هایپرایمیون Ig را برای درمان سارس را نشان داد و مشخص شد که با این درمان تا 75% کاهش مرگ در مبتلایان به سارس در مقایسه با کسانی که دارونما گرفتند یا هیچ درمانی نگرفتند، رخ داد. براساس همین پیشینه قوی، پلاسمادرمانی در درمان COVID-19 هم به صورت تحقیقاتی مورد توجه قرار گرفت.
عشقی از مزیت‌های درمان COVID-19 با پلاسمای افراد بهبود یافته از این بیماری به در دسترس بودن این شیوه درمانی نسبت به داروها و واکسن‌های در حال ساخت، امکان‌پذیری، ایمن بودن، سابقه اثربخشی و هزینه-اثربخش بودن آن در مراکز درمانی با منابع محدود اشاره کرد و گفت: این روش درمانی محدودیت‌هایی هم دارد از جمله کافی نبودن مطالعات بالینی انجام شده درباره آن، پاتوفیزیولوژی بیماری و پاتوژن‌های نوطهور، پاسخ ایمونولوژیک، افزایش وابستگی به آنتی بادی (ADE)، اهدای ناکافی، گروه‌های خونی و آنتی بادی‌های خنثی‌کننده.
وی توضیح داد: بعد از شیوع COVID-19 در جهان، نخستین مطالعه بالینی درباره پلاسمادرمانی در چین اجرا شد و سپس محققان ایرانی از 10 مارس 2020 نخستین مطالعه بالینی را در این زمینه تکمیل کردند و گزارش آن هم منتشر شد. دومین مطالعه هم در آوریل 2020 آغاز شده و هم‌اکنون در حال اجراست. در آوریل 2020 هم FDA به استفاده از پلاسمای افراد بهبود یافته برای درمان COVID-19 مجوز مصرف اورژانسی داد. در اتحادیه اروپا هم برنامه جمع‌آوری پلاسمای افراد بهبود یافته و تزریق آن در آوریل 2020 آغاز شد. از آن زمان تاکنون بیش از 69 مطالعه روی پلاسمادرمانی ثبت شده که 9 مورد از آنها تمام شده‌اند.
به گفته وی براساس نتایج مطالعات انجام شده، پلاسمادرمانی هم نرخ مرگ و هم مدت زمان بستری بیماران مبتلا به COVID-19 را کاهش داده است. در ایران نیز این روش درمانی به صورت تحقیقات روی بیماران بدحال اجرا شده است که همین نتایج را داشته است. نتایج مطالعات انجام شده در ایران نشان داد که پلاسمادرمانی در درمان بیماران COVID-19 اثربخش است و باید به عنوان درمانی اثریخش و ایمن برای درمان این بیماران مورد توجه قرار بگیرد.
در ادامه هیلدگارد ترزیا گرینیکس از دانشگاه پزشکی گراتس اتریش سخنرانی خود را با عنوان “COVID-19 و درمان با پلاسمای افراد بهبود یافته” ارائه و به تجربه دانشگاه گراتس در زمینه پلاسمادرمانی بیماران مبتلا به سرطان خون که به COVID-19 نیز مبتلا شده بودند اشاره کرد و افزود: استفاده از پلاسمادرمانی در مجموع در این بیماران موثر بود و هم علائم بالینی آنها را بهبود داد و هم نرخ مرگ و میر این بیماران کاهش یافت.
به گفته وی در نتیجه استفاده از پلاسما درمانی، کاهش بار ویروسی، کاهش التهاب، کاهش نیاز تنفسی و بهبود رادیولوژیکال در بیماران مشاهده شد.
وی تاکید کرد: براساس نتایج حاصل از مطالعات تزریق پلاسمای افراد بهبود یافته از COVID-19 در درمان بیماران مبتلا به این بیماری اثربخش است و هرچه تزریق پلاسما زودتر انجام شود، نتایج بهتری نیز حاصل می‌شود.
در ادامه سعید محمدی معاون فنی و فناوری‌های نوين سازمان انتقال خون ایران سخنرانی خود را با عنوان “جمع‌آوری پلاسمای افراد بهبود یافته از COVID-19 توسط سازمان انتقال خون ایران” ارائه کرد و افزود: نتایج مطالعات بالینی انجام شده از اثربخشی استفاده از پلاسمادرمانی برای درمان بیماران مبتلا به COVID-19 حمایت می‌کند. سازمان انتقال خون ایران مرکز اصلی جمع‌آوری پلاسمای بهبود یافته در کشور است و از آوریل 2020 کار جمع‌آوری پلاسما شروع شده است. در این مدت تلاش شده است که با تبلیغات عمومی و تشویق بیماران بهبود یافته از COVID-19 به اهدای پلاسما، میزان اهدای پلاسما را در این زمینه افزایش دهیم. همچنین از فهرست وزارت بهداشت در زمینه بیماران بهبود یافته نیز استفاده کردیم تا با این بیماران برای اهداث پلاسما مکاتبه کنیم.
همچنین نینا وورل از دانشگاه پزشکی وین اتریش سخنرانی خود را با عنوان “پلاسمای افراد بهبود یافته از COVID-19” ارائه کرد و گفت: باید شاخص‌هایی بهینه برای انتخاب بهترین اهداکنندگان پلاسما تعیین شوند تا بتوان پلاسمایی به اندازه کافی و با بهترین کیفیت را جمع‌آوری کرد.
وی افزود: شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه که آن دسته از اهداکنندگان پلاسما برای اهدا مناسب‌تر هستند که بیماری حادتری را تجربه کرده‌اند.
